Suyun sırrı ateşte buhar olur
Ateş suyu görünce duman olur
Yer üstünde azıp hava atanlar,
Toprağın altında hep adam olur
Eser rüzgârlar, sabrı varsa dağın,
Zaman yontar, en sert taşını bağın.
Gökte gürler rahmetin gür nidâsı,
Şimşek çakar, yakar zulmünü çağın.
Her şey bir vakit ile tayin olmuş,
Ne diken, ne de taş hep baki durmuş.
Hakk terazisi döner gizli gizli,
Haddi aşan, kendi özünü vurmuş.
Deniz susmuş, ama fırtına saklar,
Sır taşar perdeden, sahili paklar.
Mazlumun âhı yükselir göklere,
Bela iner, gönüller öyle aklar.
Zaman hiç konuşmaz, susar derinden,
Bir çığlık yankılanır her yerinden
Bir an gelir, susan gönül haykırır,
Hakk sesi duyulur, kulun dilinden.
İbret aldın mı, dünyaya gelirken,
Kibrin mi vardı, toprakta erirken.
Ne taç kalır; ne ün, ne şöhret, ne şan,
Her can eşit, emaneti verirken.
Bahçeyi gül ile cennet ederler,
Gülü diken ile hicran ederler,
Nice öğütle yola gelmeyeni,
Kader tokadıyla adam ederler.
Yusuf Avcu, Çatlak Ayna
Yorumlar
Yorum Gönder